POM nedir, özellikleri ve kullanım alanları nelerdir?
POM'un İngilizce adı: Polioksimetilen, polioksimetilen olarak kısaltılır. Polioksimetilenin bilimsel adı, Saigang ve Trane olarak da bilinen polioksimetilendir (POM). Hammadde olarak formaldehitin polimerizasyonu ile elde edilir. POM-H (polioksimetilen homopolimer) ve POM-K (polioksimetilen kopolimer), yüksek yoğunluklu ve yüksek kristalliğe sahip termoplastik mühendislik plastikleridir. İyi fiziksel, mekanik ve kimyasal özelliklere, özellikle mükemmel sürtünme direncine sahiptir.
Polioksimetilen, yan zincirleri olmayan, yüksek yoğunluklu ve yüksek kristalliliğe sahip doğrusal bir polimerdir ve mükemmel kapsamlı özelliklere sahiptir.
Polioksimetilen, pürüzsüz, parlak bir yüzeye sahip, açık sarı veya beyaz, sert ve yoğun bir malzemedir ve -40-100°C sıcaklık aralığında uzun süre kullanılabilir. Aşınma direnci ve kendi kendini yağlama özelliği de çoğu mühendislik plastiğinden üstündür ve iyi yağ direncine ve peroksit direncine sahiptir. Asitlere, güçlü alkalilere ve ay ışığı ultraviyole radyasyonuna karşı çok toleranssızdır.
Polioksimetilen 70 MPa'lık bir gerilme mukavemetine, düşük su emmeye, kararlı boyutlara ve parlaklığa sahiptir. Bu özellikler naylondan daha iyidir. Polioksimetilen, termoplastik reçineler arasında en sert olan oldukça kristalli bir reçinedir. Yüksek ısıl mukavemete, eğilme mukavemetine, yorulma direnci mukavemetine ve mükemmel aşınma direncine ve elektriksel özelliklere sahiptir.
POM, belirgin erime noktasına sahip kristal bir plastiktir. Erime noktasına ulaştığında, erime viskozitesi hızla düşer. Sıcaklık belirli bir sınırı aştığında veya eriyik çok uzun süre ısıtıldığında bozunmaya neden olur.
POM iyi kapsamlı özelliklere sahiptir. Termoplastikler arasında en zorudur. Mekanik özellikleri metale en yakın plastik malzemelerden biridir. Çekme mukavemeti, eğilme mukavemeti, yorulma mukavemeti, aşınma direnci ve elektriksel özellikleri çok iyidir, -40 derece ile 100 derece arasında uzun süre kullanılabilir.
Farklı moleküler zincir yapısına göre polioksimetilen, homopolioksimetilen ve kopolioksimetilene ayrılabilir. İlki yüksek yoğunluğa, kristalliğe ve erime noktasına sahiptir, ancak termal stabilitesi zayıf, işleme sıcaklığı (10 derece) ve aside karşı biraz daha düşük stabilitesi vardır; İkincisi düşük yoğunluğa, kristalliğe ve erime noktasına sahiptir, ancak iyi termal stabiliteye sahiptir, ayrıştırılması kolay değildir ve geniş bir işleme sıcaklığına (50 derece) sahiptir.
Dezavantajları şunlardır: güçlü asitle korozyon, kötü hava direnci, zayıf yapışma, yakın termal bozunma ve yumuşama sıcaklığı ve düşük oksijen limit indeksi. Otomobil endüstrisinde, elektronik cihazlarda, mekanik ekipmanlarda vb. yaygın olarak kullanılırlar. Musluk, çerçeve penceresi ve lavabo olarak da kullanılabilirler.
